تهذيب،عنصري كليدي و سرنوشت ساز در همه كارهاي آدمي است. به عبارت ديگرمي‏توان گفت اساسي‏ترين و محوري‏ترين كار انسان، تهذيب است. پيامبران الهي يكي پس از ديگري آمدند تا امر خطير تهذيب را به عهده گيرند. امامان معصوم (ع) نيز چنين رسالتي داشتند.

قرآن كريم، در خصوص فلسفه بعثت پيامبر(ص) مي‏فرمايد:

«هو الذي بعث في الاميين رسولاً منهم يتلوا عليهم آياته و يزكيهم و يعلمهم الكتاب و الحكمه»؛[1]

اوست آن كس كه در ميان بي‏سوادان فرستاده‏اي از خودشان رانگيخت تا آيات او را بر آنان بخواندو پاكشان گرداند وكتاب وحكمت بديشان بيآموزد.

پيامبر ما(ص) و همچنين تمامي انبياي الهي آمده‏اند تا ابتدا مردم را مهذب كنند و سپس سطح معلومات آنان را بالا ببرند. در ميان ما مصطلح است«آموزش و پرورش»، ولي قرآن مي‏فرمايد: «پرورش و آموزش» و اين خودسازي و تهذيب و پرورش بسيار مهم است،ازاين رو آيه مذكور در قرآن تكرار شده است وتكرار، دليل بر تاكيد است.

بنابراين، نخستين هدف از بعثت پيامبران مهذب نمودن مردم است. پيامبر آمده است تا ريشه رذايل را بركند و فضايل را جاي آن بنشاند.

پي نوشت ها:

[1]. جمعه(62)آيه2.